W domu za to - wakacje. Znaczy dom pełen dzieci, skakania po kanapie, wynoszenia wody z łazienki - nie tylko do podlewania kwiatków, oraz drobnych sporów i całkiem dużych starć. Też muszę trzymać się burty, wymyślać atrakcje; podczas dopiero co zakończonego pobytu na wsi - jeszcze dla gromady kuzynów być zastępową, co razem z innymi przeciska się przez krzaki i płoty, i dobrą ciotką klotką, co poczyta do poduszki. Trudno wszystkiemu sprostać.
Powiem więcej, można dostać zawrotu głowy, zwłaszcza gdy z natury jest się bliżej perfekcyjnego melancholika, który zaszyłby się nawet i w spiżarce z dobrą lekturą i słuchawkami na uszach. Ale we wszystkich bojach, we wszystkich "czuję, że oszaleję", przychodzi mi z pomocą wolumin ten tu z lewej.
Pomaga rodzicom wychowywać dzieci, nie tracąc godności, bo uczy dawać wzorce swoim własnym zachowaniem. Wydaje mi się bardzo blisko idei "wychowania nakierowanego na osobę" - dla mnie ją wręcz ucieleśnia. No i książka ma jeszcze kilka części, adresowanych do rodzeństw i innych grup wiekowych.
Pozdrowienia z Wrocławia, zniknął mi z paska przeglądarki termometr, ale słonecznie jest:)
Gosia R.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz